De avonturen van Labrador Shelby – Miranda

In deze blogs ga ik jullie meenemen op reis met de avonturen van labrador Shelby en dat doe ik samen met Marian.
Het worden dus de avonturen van Shelby gezien door de ogen van Shelby, Miranda en Marian.
En er is veel te vertellen dus ik ga van start.

Miranda van Driel

Allereerst zal ik mezelf aan jullie voorstellen:
Ik ben Miranda van Driel, 52 jaar en woon in Hellevoetsluis.
29 jaar inmiddels ben ik ondernemer en met mijn bedrijf Online Junkies help ik ondernemers met het online ondernemen.
Ruim 36 jaar ben ik samen met Erwin die ik ook besmet heb met het labradorvirus.
In ‘De avonturen van labrador Shelby’ ga jullie wekelijks meenemen en op de hoogte houden van de avonturen die ik samen met mijn labrador Shelby meemaak.

Mijn labradors

Deze blog gaat over mijn labrador Shelby, nu nog een heerlijk puppy.
Over hem ga ik nog veel meer vertellen maar eerst even over mijn labrador-geschiedenis.

Als je eenmaal je hart aan een labrador verloren hebt, dan wil je niet meer zonder.
Altijd vrolijk en heerlijk aanwezig.
Of het nu een mooie zomerdag is of het komt met bakken uit de hemel, ze willen graag naar buiten en zijn lekker actief.
En ze hebben die echte ‘will to please’ om jou als baasje blij te maken.
Dat is tenminste mijn mening en ervaring.

Shelby is niet mijn eerste labrador.
Ik heb de eer gehad om de hondenmoeder te zijn geweest van James en Dean, beiden labradors.
James was een grote, zwarte lab die bijna 12 jaar is geworden en Dean was de voorganger van Shelby die de mooie leeftijd van bijna 14 jaar heeft bereikt. Zij hebben ervoor gezorgd dat wij het toch weer aandurfden om een nieuwe lab in ons hart te sluiten.

Deze grote lab was James, onze eerste labrador:

Marian Dekker

Zo ben ik ook in contact met Marian gekomen.
Helaas heb ik met beiden nooit de puppycursus bij Marian gedaan.
Toen James kwam, 26 jaar geleden, startte ik bij een hondenschool met de puppycursus en ging daarna daar ook verder.
Maar dat klikte niet met de trainer en mijn James, en misschien wel vooral met mij……
En ik wilde ook graag verder met jachttraining omdat ik een labje had dus ik was gaan bellen met de NLV, De Nederlandse Labrador Vereniging en die verwezen mij door naar Marian Dekker.

Ik weet nog goed, dat ik daar aankwam met mijn zeer enthousiaste labrador van dik 1 jaar die soms wel luisterde maar soms ook wel heel vaak niet. Toch wel een beetje zenuwachtig want hoe zou hij zich nu weer gaan gedragen.
Marian stelde me meteen op mijn gemak door te zeggen: ‘Joh, dat is gewoon een hele enthousiaste labrador’ niets aan de hand, dat komt wel goed hoor.’
En het kwam goed.
Wel na veel bloed, zweet en ook wat tranen, maar het kwam goed.
En wat hebben we gelachen en een lol gehad (vooral vaak achteraf).
Hij bleek een ster te zijn in het apporteren en we keken allebei de hele week weer uit naar de jachttraining die Marian ons gaf.

James tijdens de jachttraining van Marian Dekker:

Dean, Quick and Dangerous.

En toen kwam Dean.
Zijn naam voluit Quick and Dangerous from Sophie’s Home.
Dat ie Dangerous was dat hebben we wel kunnen voelen…..
Na 12 jaar waren we natuurlijk een beetje vergeten hoe het weer is om een puppy te hebben maar dit sloeg werkelijk alles.
Hij deed alles met zijn bek en de bijtrem…, dat knopje zat er bij hem helaas niet op.
Het wisselen kon maar niet snel genoeg gaan maar daarna kwam niet de verwachte verlossing.
Of in ieder geval niet voor anderen. Bij ons was het nadat hij een keer echt over de schreef was gegaan en wij daar uit pure emotie op gereageerd hadden op het juiste moment, in 1x over.
Maar hij bleef anderen met zijn bek vastpakken, liefst bij de pols.

Je kunt het je zo misschien niet voorstellen maar dit was Dean:

Dean kwam in de zomervakantie waardoor we de puppycursus niet bij Marian terecht konden.
Dus naar een hondenschool bij ons in de buurt.
De puppycursus op zich deed hij best aardig, hij leerde snel.
Maar daarna ging het toch niet zo lekker op de training.
Terwijl hij thuis het wel goed deed, op het vastpakken van andere mensen na dan.

Gewoon een heel enthousiaste labrador

Ik ben dus weer bij Marian gaan trainen en ook weer jachttraining.
En ook nu was haar reactie: ‘Joh, dat is gewoon een heel enthousiaste labrador’ niets aan de hand, dat komt wel goed hoor.’.
Gelukkig want ook dit kwam weer goed.
Eenmaal aan het werk zorgde dat voor hem dat hij rust in zijn hoofd kreeg.
Na een zondag jachttraining, kon hij een hele week voldoening hebben en natuurlijk oefenden we thuis ook met hem verder.

Op de mooie leeftijd van bijna 14 jaar moesten we helaas afscheid van hem nemen.
Hij heeft een heel mooi leven gehad met veel wederzijdse liefde en heel veel mooie herinneringen achter gelaten.
Daar zou ik een boek mee vol kunnen schrijven.

ijven.

Maar dat ga ik hier niet doen want dit zijn de avonturen van Shelby.

In de volgende blog, “De avonturen van Shelby – Shelby” ga ik Shelby aan jullie voorstellen.